Arthrose.

Arthrose is een slijtage ziekte van de gewrichten waardoor ontstekingen kunnen ontstaan.
Deze aandoening komt vooral voor bij oudere mensen, meestal in de knie of de heup.
Ook kan artrose in de nek en rug voorkomen.
Gewrichtsslijtage is de hoofdoorzaak van artrose.
De aandoening komt daardoor vaak voor bij mensen die te dik zijn, of bij mensen die in hun leven (te) veel zwaar werk hebben verricht.
Het gewrichtskraakbeen krijgt door de overbelasting een onregelmatig oppervlak.
Later worden ook de uiteinden van de botten aangetast.
Deze veranderingen in het gewricht geven de klachten.

Door fysiotherapie en/of het gebruik van medicijnen kan het proces worden geremd, maar de slijtage zal blijvend zijn.
Bij ernstige slijtage kunnen kunstgewrichten ervoor zorgen dat de patiënt zich soepel kan blijven bewegen.

Van alle reumatische aandoeningen komt arthrose het meeste voor en het vaakst bij vrouwen.
Bij arthrose raakt het kraakbeen om wat voor reden dan ook 'onherstelbaar' beschadigd en kan op den duur uit het gewricht verdwijnen.
Door de afname van het kraakbeen neemt de belasting op de botten toe waardoor pijn ontstaat.
De diagnose Arthose wordt dan ook vastgesteld door middel van röntgenfoto's van het gewricht.
Arthrose is niet vast te stellen door middel van een bloedonderzoek.

Klachten die bij arthrose voorkomen zijn:

  • pijn
  • stijfheid
  • bewegingsbeperkingen
  • krakend geluid van de botten
  • gewrichtsontstekingen.

    Wat is disc arthrose?

    Disc arthrose wil zeggen dat de tussenwervelschijven hun flexibiliteit gaan verliezen en daardoor al smaller zullen gaan worden.
    Hierdoor loop je een risico dat door het inzakken van de wervels er zenuwen in de knel komen te zitten.
    Dit veroorzaakt niet alleen pijn, maar kan ook uitval verschijnselen geven in de benen.
    Natuurlijk is pijn heel erg vervelend, maar hiervoor zal in eerste instantie worden geprobeerd om dit met medicijnen te verminderen.
    Maar zodra er uitvalsverschijnselen zijn zal een arts al snel besluiten om over te gaan tot opereren.
    Hiervoor zijn verschillende mogelijkheden.

  • Het vastzetten van de aangetaste niveaus, dmv schroeven en platen
  • Het plaatsen van een discusprothese.

    De discusprothes heeft als voordeel dat het gewricht beweeglijk blijft en dat daardoor minder kans is op het verder doorgaan van de arthrose.
    Als een niveau wordt vastgezet krijgt het niveau wat er boven zit het extra zwaar omdat hij de beweeglijkheid van 2 wervels moet doen.
    Hierdoor is de kans groot dat er tussen de 1 en 5 jaar problemen gaan ontstaan op dat niveau, met het gevolg dat dan ook deze zal moeten worden vast gezet.
    In feite is dit dus een probleem wat je telkens verschuifd en als je de pech hebt een probleem wat tot je nek kan door gaan.

    Wat is gewrichtsslijtage?

    Gewrichtsslijtage is een proces waarbij de afbraak van gewrichtskraakbeen de aanmaak overtreft.
    Voorzichtige schattingen geven aan dat tussen de 70 - 80% van de mensen boven de 50 jaar in meer of mindere mate last hebben van gewrichtsslijtage.
    Bovendien blijkt het dat meer dan 85% van de mensen boven de 65 volgens een röntgenfoto gewrichtsslijtage hebben.
    Het goede nieuws is dat maar 35% van deze mensen ook daadwerkelijk klachten ondervindt die te maken hebben met deze aandoening.

    Gewrichten zijn opgebouwd uit bot met een laagje kraakbeen omgeven door een membraan.
    Binnen dit membraan zit de gewrichtsvloeistof die ervoor zorgt dat het gewricht goed gesmeerd blijft en dat het gewrichtskraakbeen wordt voorzien van de goede voedingsstoffen.
    Het kraakbeen bevat een hoog gehalte aan water, waardoor het schokken beter kan absorberen.
    Bij jonge mensen bevat het kraakbeen 85% water, bij ouderen vaak maar 70%.
    Proteoglycan moleculen zorgen er in het kraakbeen voor dat het water wordt vastgehouden.
    Een ander belangrijk component van kraakbeen is collageen.
    Beide stoffen zorgen ervoor dat gewrichten zonder veel wrijving kunnen functioneren en dat ze een grote druk (denk aan knie- en heupgewrichten) kunnen opnemen.

    Gedurende het proces van de aandoening wordt er niet alleen te weinig kraakbeen aangemaakt, maar het bestaande kraakbeen verliest ook veel van zijn elasticiteit.
    Hierdoor raakt het gewricht beschadigd.
    Het lichaam reageert foutief op dit proces door een excessieve groei van botweefsel in het gebied van het gewricht.
    Hierdoor wordt het gewricht vaak in zijn functie beperkt.
    Het kan niet meer goed draaien en belast worden.
    Gewrichtsslijtage is, in tegenstelling tot reumatische artritis, een aandoening met een lokaal karakter: het blijft beperkt tot het gebied van het aangetaste gewricht.
    Gewrichtsslijtage geeft vooral klachten in de gewrichten die zwaar worden belast zoals knie en heupgewrichten.

    Reguliere therapie voor Gewrichtsslijtage.

    De reguliere geneeskunde doet wat betreft artrose alleen aan symptoom bestrijding, er wordt niets gedaan aan de oorzaak van het probleem.

    Medicijnen die vaak worden ingezet zijn voornamelijk pijnstillers zoals Acetaminophen, Ibuprofen en Aspirine.

    Acetaminophen (Paracetemol, Tylenol, Anacin-3, Panadal, Phenaphen, Valadol) wordt als eerste geneesmiddel aanbevolen voor het bestrijden van pijn die door gewrichtsslijtage wordt veroorzaakt.
    Dit geneesmiddel werkt vaak beter dan Aspirine of Ibuprofen (Advil), pijnstillers die bij de drogisterij te koop zijn.

    Aspirine en Ibuprofen behoren tot de klasse NSAIDs en worden ook ingezet bij reumatische artritis.
    Hoewel deze medicijnen op de korte termijn verlichting kunnen geven zijn ze op de lange termijn door ernstige bijwerkingen zeer schadelijk.
    Op de lange duur veroorzaken deze middelen ernstige problemen zoals: maagzweren, lever en nier beschadigingen.
    Bovendien veroorzaakt aspirine problemen voor het spijsverteringskanaal.
    Tevens gaat bij langdurig gebruik van NSAIDs de afbraak van gewrichtskraakbeen nog sneller verlopen.

    Het gebruik van Acetaminophen heeft daarom, vooral voor de lichtere vormen van gewrichtsslijtage de voorkeur boven het gebruik van NSAIDs die beter gebruikt kunnen worden als ook ontstekingsremming gewenst is.
    Acetaminophen kan alleen, of als dit echt gewenst is, in samenwerking met Aspirine of Ibuprofen gebruikt worden.
    Acetaminophen is ook niet geheel zonder bijwerkingen.
    Dit middel kan nl. problemen voor de nieren veroorzaken.
    Lees de bijsluiter of raadpleeg de specialist of de apotheker.

    Er zijn vele NSAIDs beschikbaar, hieronder een overzicht in volgorde van risico van bijwerkingen.

  • Laagst risico: stofnaam: nabumetone (productnaam: Relafen), etodolac (Lodine), salsalate, sulindac (Clinoril is in Nederland geregistreerd en kan op recept worden verkrijgen.
    Een dosis hoger dan 400mg wordt ontraden).
  • Hoger risico: diclofenac (Voltaren, in Nederland geregistreerd), ibuprofen (Advil, in Nederland geregistreerd), ketoprofen (Actron), aspirine, naproxen (Aleve, in Nederland geregistreerd), tolmetin (Tolectin).
    Hierbij moet worden aangetekend dat naproxen twee keer zoveel maagbloedingen veroorzaakt als ibuprofen en dat zelfs één week gebruik van een lage dosis ketoprofen significante schade aan het spijsverteringskanaal kan veroorzaken.
  • Hoogste risico: flurbiprofen (Ansaid), piroxicam (Feldene), fenoprofen, indomethacin (Indocin veroorzaakt soms leververgiftiging, er zijn sterfgevallen gerapporteerd).

    Als bovenstaande NSAID medicatie geen verlichting meer kan geven voor de gewrichtspijn kan men eventueel besluiten om corticosteroid injecties toe te passen.
    Dit middel wordt direct in het aangetaste gewricht gespoten.
    Er mogen, vanwege de ernstige bijwerkingen, niet meer dan één of twee injecties per jaar gegeven worden.
    Deze injecties zijn alleen zinvol als er ook sprake is van gewrichtsontsteking.
    Er zijn nog krachtiger pijnstillers voor gewrichtsslijtage maar deze middelen kunnen vanwege hun ernstige bijwerkingen alleen toegepast worden bij patiënten die bijna aan het einde van hun leven zijn.

    Behandeling van pijn met MSM voor zowel artrose als reumatische artritis. Wat is MSM?

    MSM is een natuurlijke, organisch gebonden vorm van zwavel.
    MSM (Methylsulfonylmethaan) is een zwavelverbinding die van nature voorkomt in alle levende organismen.
    Het wordt ook door het menselijke lichaam opgenomen en heeft de volgende preventieve en therapeutische eigenschappen:

  • Vermindert de klachten van artrose, artritis en reumatische artritis.
  • Vermindert pijn veroorzaakt door artrose, artritis en reuma;
  • Vermindert, of geneest, allergische reacties op pollen en voedsel
  • Vermindert chronische obstipatie
  • Werkt bescherment tegen borstkanker
  • Vermindert huidklachten zoals eczeem en acne;
  • Versterkt haar en nagels;
  • Houdt de huid soepel

    Wat doet MSM in ons lichaam?

    Bijna de helft van al het zwavel bevindt zich in de spieren, huid en botten.
    De andere helft wordt met name aangetroffen in hersenen, haren en nagels.
    Onderzoek heeft uitgewezen, dat naarmate de leeftijd vordert de hoeveelheid MSM in het lichaam afneemt.
    Te lage concentraties MSM in het lichaam zijn in verband gebracht met vage lichamelijke klachten zoals vermoeidheid, depressies, gevoeligheid voor lichamelijke en geestelijke stress, en met een groot aantal degeneratieve ziekten zoals artrose en artritis.

    Tip

    Probeer overgewicht te voorkomen.
    Mocht u zwaar werk doen, ga dan eens met de bedrijfsarts praten over preventie van artrose.


    • Textur