Bij ernstig vaatlijden ten gevolge van atherosclerose, bij algemeen vaatlijden bijvoorbeeld bij diabetes mellitus of bij de ziekte van Raynaud kunnen hevige pijnen in de aangedane ledematen optreden.
In de eerste plaats voert de vaatchirurg de behandeling uit.
De pijnprikkels worden voornamelijk via het sympathische zenuwstelsel voortgeleid en een zenuwblokkade van de sympathische zenuwvezels kan de pijn doen verminderen en de doorbloeding doen toenemen: als zenuwblokkade kunnen in de rug ter hoogte van de tweede tot vierde lendenwervel de sympathicusvezels worden uitgeschakeld met behulp van alcohol of fenol.
Het opheffen van de sympathicusactiviteit heeft tot gevolg dat de vaten maximaal verwijd worden (indien mogelijk) en dat door de bovenvermelde onderbreking van de pijnprikkels ook de nachtelijke pijnen kunnen verminderen.
Zowel de anesthesioloog kan deze ingreep verrichten (door middel van naalden via de huid) als de chirurg (door middel van een operatie, waarbij de zenuwen worden doorgesneden en deels verwijderd).
De behandeling met medicijnen verloopt volgens het stappenplan (hoofdstuk 'Algemene behandelingsmethoden van pijn).
TENS kan de pijnklachten verminderen.
Neuromodulatietechnieken via een elektrode in de rug zijn vrijwel niet werkzaam bij vaatlijden.
Deze pijn ontstaat door onvoldoende doorbloeding van het lichaamsdeel en kan bijzonder ernstig zijn, vooral na bewegen of/en later in rust en tijdens de slaap.
Hij kan proberen door middel van operaties of 'dotter'-procedures de doorbloeding te verbeteren.
Deze blokkades kunnen dubbelzijdig worden uitgevoerd.
